Leczenie nadpotliwości

Leczenie nadpotliwości jest teraz bardzo skuteczne, zastosowanie radiofrekwncji mikroigłowej czy botoksu przynosi trwałe efekty.

Pot pomaga regulować temperaturę naszego ciała, usuwa również toksyny z organizmu. Jest on wydzielany pod wpływem impulsów z układu nerwowego, ale i pod wpływem emocji.

Pocimy się, kiedy temperatura otoczenia jest zbyt wysoka lub podczas wysiłku fizycznego. Problem pojawia się jednak wtedy, kiedy potu jest wyraźnie zbyt dużo. Wtedy nie pomagają standardowe procedury: częste zażywanie kąpieli, noszenie przewiewnych ubrań i ich codzienna zmiana, unikanie kofeiny, niektórych przypraw i papierosów.

Bardzo skuteczne leczenie:

1. – botox. Po zabiegu, efekt utrzymuje się przez 6 miesięcy
2. radiofrekwencja mikroigłowa – urządzenie DeAgeEx   – kilka lat / trwałe  (tylko w obrębie pach)
3. Lipoliza laserowa + liposukcja     – trwałe wyleczenie  (zabieg tylko w obrębie pach)

Nadpotliwość ma często podłoże emocjonalne, ale jej przyczyną mogą być także choroby ogólnoustrojowe, takie jak: cukrzyca, nadczynność tarczycy, choroby nerek czy też gruźlica. Dlatego przed wybraniem metody leczenia nadpotliwości warto sprawdzić cukier oraz poziom hormonów. Nasz lekarz specjalista przed rozpoczęciem leczenia przeprowadza najpierw szczegółowy wywiad z pacjentami.

Nadpotliwość najczęściej ma charakter miejscowy i dotyczy okolicy pach, stóp, głowy czy dłoni, rzadziej dotyczy całego ciała. Jest to przykra przypadłość, która może powodować wiele nieprzyjemnych sytuacji (ze względny na specyficzny zapach potu, za które odpowiedzialne są znajdujące się na ciele bakterie).

Nadpotliwość stóp, ze względu na bolesność zabiegu możemy wykonać w asyście anestezjologa, w głębokiej sedacji.

Skuteczne sposoby na leczenie nadpotliwości

Oprócz zmiany codziennego trybu życia, warto też pić napary i zażywać kąpieli m.in. z wyciągami z pokrzywy, szałwii czy kory dębu. Można także stosować wskazane przez lekarza suplementy diety. W przypadku nadpotliwości istotny jest także dobór odpowiedniego antyperspirantu czy dezodorantu. Najlepiej jest wybierać te, które są dostępne wyłącznie w aptekach (zawierają chlorek glinu).

Skuteczne leczenie nadpotliwości przynosi dużą ulgę osobom, dla których problem ten jest bardzo nieprzyjemny i krępujący. W przypadku leczenia szczególnie polecany jest zabieg z wykorzystaniem toksyny botulinowej, który polega na wstrzyknięciu botoxu w okolice występowania gruczołów potowych. W ten sposób ich praca zostaje zahamowana, a tym samym wydzielanie potu jest uniemożliwione na okres około 6-12 miesięcy. Po tym czasie można powtórzyć zabieg.

Metoda ta jest skuteczna z kilku istotnych powodów. Daje szybki efekt i długotrwałą skuteczność. Botoks skutecznie usuwa objawy nadpotliwości, ponieważ poraża zakończenia nerwowe, co powoduje blokowanie nadmiernego wydzielania potu, a nie jedynie maskowanie, jak to jest w przypadku stosowania ogólnodostępnych środków. Poza tym, toksynę botulinową wstrzykuje się w konkretne miejsce.

Przeprowadzenie zabiegu poprzedza precyzyjną ocena intensywności potu – test Minora (jodowo-skrobiowy). Dany obszar ciała smaruje się jodyną, a następnie posypuje skrobią ziemniaczaną. Skupiska gruczołów potowych będą widoczne już po kilku minutach w postaci czerwonych punktów. Jest to metoda niezwykle precyzyjna i skuteczna.

Ponieważ jodyna może powodować przebarwienia – prosimy o przyjście w bieliźnie i bluzce w kolorze czarnym / ciemnym.

Przed wykonaniem zabiegu stosuje się żel lub krem znieczulający. Sam zabieg trwa około dwóch godzin i dzięki znieczuleniu jest prawie bezbolesny.

Pierwsze rezultaty są widoczne już po kilku dniach, a efekt utrzymuje się przez ok. 6 miesięcy, dlatego zabieg najlepiej wykonywać dwa razy w roku.

Najsilniejszy efekt występuje po 14 dniach – wtedy też zapraszamy do kontroli po zabiegu.

W przypadku regularnego poddawania się zabiegowi, po ok. 3 latach praca gruczołów potowych ulega regulacji i nie ma konieczności dalszego stosowania toksyny botulinowej.

Indywidualne podejście

Kolejną nowoczesną metodą leczenia nadpotliwości w Poznaniu jest radiofrekwencja mikroigłowa.

W pojedynczych przypadkach, tych najbardziej skrajnych, stosuje się sympatektomię – przecięcie włókien nerwowych.

Sposób walki z nadpotliwością musi być indywidualnie dobrany przez specjalistę. Czasami wizyta u dermatologa nie wystarczy. Konieczne mogą okazać się konsultacje z neurologiem, psychologiem czy chirurgiem.

Poznań – Gabinet Medycyny Estetycznej – zapraszamy!

#LeczenieNadpotliwosci

Leczenie nadpotliwości

Wydzielanie potu jest bardzo ważnym procesem dla zachowania homeostazy organizmu ludzkiego. Jest on wydzieliną gruczołów potowych znajdujących się na całym ciele. Składa się w przeważającej części z wody, która stanowi około 96% jego objętości, soli (do 0,8%) i innych związków organicznych (między innymi tłuszczów, węglowodanów, mocznika, kwasu moczowego i innych).

Dokładny skład zależy przede wszystkim od rytmu wydzielania potu, to znaczy czy jest ono okresowe czy stałe. Okresowe pocenie się polega na tym, że czynna jest tylko część gruczołów. Z kolei podczas stałego wydzielania aktywne są wszystkie z nich. Z takim stanem mamy do czynienia na przykład podczas intensywnego wysiłku fizycznego czy też stresu.

Istnieją różne teorie dotyczące pochodzenia specyficznego zapachu potu. Jedna opiera się na poglądzie, iż odpowiadają za niego zawarte w nim feromony. Według innej powstaje wskutek działania specyficznej dla każdego człowieka fizjologicznej flory bakteryjnej rozkładającej pot.

Jego wydzielanie jest procesem stałym, jednakże w warunkach spoczynku, kiedy czynnych jest ok. 5% gruczołów potowych, pojawia się on w niezauważalnej ilości. Zwiększenie intensywności pocenia się następuje w sytuacjach zwiększonej temperatury otoczenia, wysiłku fizycznego czy też stresu.

Proces pocenia się jest bardzo istotny dla zachowania równowagi termicznej ciała. Jego rola w termoregulacji jest nieodzowna. Dzięki niemu, poprzez nawilżenie skóry, a następnie parowanie z jej powierzchni dochodzi do obniżenia temperatury. Ponadto, wraz z nim wydalane są z organizmu toksyny.

Gruczoły potowe rozmieszczone są praktycznie na całej powierzchni ciała. Wyjątkiem są wargi oraz narządy płciowe. Największa ich ilość znajduje się w dołach pachowych, oraz na powierzchni dłoni i stóp.

Czym jest nadpotliwość?

Nadpotliwość jest stanem nadmiernego wydzielania potu, w ilości znacznie większej niż jest konieczna do prawidłowego przebiegu procesu regulacji temperatury ciała. Najczęstszą jej postacią jest nadpotliwość idiopatyczna. Pojęcie to oznacza, że jest ona samoistna, a jej przyczyna nie jest znana. Drugą postacią jest nadpotliwość wtórna, czyli taka, która występuje w przebiegu niektórych schorzeń. Najczęściej dotyczy okolicy pach, a także dłoni i stóp. Rzadko jest zjawiskiem uogólnionym.

Przyczyny nadpotliwości

Wydzielanie potu podlega bardzo ścisłej regulacji za pomocą gospodarki hormonalnej oraz czynności układu nerwowego. Z tego powodu zaburzenia ich funkcji może powodować do rozchwiania tej równowagi. Bardzo często występuje w niektórych chorobach endokrynologicznych, takie jak nadczynność tarczycy, cukrzyca, czy hipoglikemia.

Poza stanami chorobowymi, nadmierne wydzielanie potu może być uwarunkowane genetycznie. U tych osób przejawia się ono szczególnie podczas okresów wzmożonych przemian metabolicznych i fizjologicznych organizmu, takich jak dojrzewanie płciowe, menopauza czy też andropauza.

Jak sobie radzić z nadpotliwością?

Tendencja do zwiększonego wydzielania potu w początkowych, łagodnych fazach może być zaopatrzona standardowymi sposobami. Oczywiście częste, regularne kąpiele i stosowanie dezodorantów z antyperspirantem w niektórych przypadkach pozwalają na poradzenie sobie z problemem.

Można również sięgać po dostępne w aptekach silniejsze antyperspiranty zawierające chlorek glinu, w przypadku których jednorazowa aplikacja wystarczy na około 3-5 dni. Również dbanie o właściwą dietę ograniczając ilość pikantnych przypraw, mocnej kawy czy herbaty oraz alkoholu wpływa na zmniejszenie nadpotliwości.

Jednakże często tego typu działania nie są wystarczające. W takich wypadkach z pomocą przychodzi medycyna estetyczna.

Bakterie w walce z nadpotliwością

Bakterie z rodzaju Clostridium Botullinum produkują jad kiełbasiany, czyli toksynę botulinową. Zatrucie nią (na przykład na drodze pokarmowej poprzez spożycie zepsutych konserw czy wędlin) może prowadzić do groźnego dla życia porażenia mięśni oddechowych. Jej działanie polega na hamowaniu przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego poprzez blokowanie wiązania acetylocholiny wywołującej skurcz mięśni.

Jednakże jej precyzyjna, miejscowa aplikacja jest całkowicie bezpieczna i powszechnie wykorzystywana w medycynie estetycznej. Toksyna botulinowa typu A, znana bardziej jako botoks jest stosowana w leczeniu nadpotliwości. Zabieg przeprowadzany jest przez lekarza.

Polega na wstrzyknięciu substancji przy pomocy strzykawki z bardzo cienką igłą. Dzięki blokowaniu przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego hamują wydzielanie potu między innymi w dołach pachowych. Dzięki precyzyjnemu podaniu botoksu procedura jest w stu procentach bezpieczna.

Ponadto jest praktycznie całkowicie bezbolesna i nie wymaga znieczulenia ani opieki anestezjologa. Jednakże u pacjentów z niskim progiem tolerancji bólu można zastosować miejscowo działający krem z anestetykiem (np. krem znieczulający).

Rezultaty zabiegu widoczne są już po kilku dniach i utrzymują się około 6 miesięcy. Z tego względu, aby utrzymać stały rezultat należy go powtarzać 2 razy do roku. Po około 3 latach regularnych zabiegów, dochodzi do uregulowania pracy gruczołów potowych i utrwaleniu efektu.

Co ma wspólnego termolifting i leczenie nadpotliwości?

Metodą wykazującą się bardzo dużą skutecznością w leczeniu nadpotliwości pach jest radiofrekwencja mikroigłowa. Jej działanie polega na synergii mikronakłuć z falami radiowymi. Przykładowym urządzeniem wykorzystującym tę technologię jest aparat DeAgeEx.

Do leczenia nadmiernego wydzielania potu stosuje się dużo wyższe parametry niż w przypadku liftingu czy usuwania rozstępów. Powoduje to przegrzanie gruczołów potowych w dołach pachowych, a co za tym idzie zmniejszenie intensywności wydzielania potu.

Zabieg należy powtórzyć dwukrotnie w odstępie miesiąca, a jego efekt utrzymuje się wiele lat.

W związku z powyższym można śmiało stwierdzić, że zabieg z wykorzystaniem radiofrekwencji mikroigłowej jest skuteczniejszy niż użycie botoksu jeśli chodzi o leczenie nadpotliwości.

Nadpotliwość dłoni to zwiększona potliwość dłoni, która jest często bardzo wstydliwym problemem dla osób cierpiących na tą dolegliwość.

Rozwiązaniem tej kłopotliwej sytuacji jest botoks.

Zabieg z wykorzystaniem toksyny botulinowej skutecznie znosi nadmierną potliwość dłoni na okres 6 miesięcy. Po tym czasie konieczne jest ponowne jego wykonanie.

Przed podaniem botoksu wykonuje się test Minora.

Test ten pozwala określić miejsca o szczególnym nasileniu wydzielania potu, dzięki czemu botox jest podawany w sposób celowany.

Dzięki zastosowaniu toksyny botulinowej leczenie nadpotliwości jest bardzo skuteczne i bezpieczne.

Nadpotliwość dłoni możemy skutecznie leczyć.

Zabieg aplikacji botoksu w wybrane miejsca jest bezpieczny, a sam zabieg nie trwa dłużej, aniżeli 30 min. Wykonuje go lekarz medycyny estetycznej. Toksynę botulinową podaje się cienką igłą w miejsca, gdzie występuje największa potliwość. Mała dawka leku skuteczne hamuje niemiłą przypadłość.

Zabieg należy powtarzać w miarę potrzeby. Efekty są bardzo zadowalające, dlatego poleca się go każdej osobie cierpiącej na nadmierną potliwość.

Nie wiadomo do końca, jakie są przyczyny nadmiernej potliwości, być może pewien wpływ na występowanie tego zaburzenia mają czynniki genetyczne.

Ocenia się, że nawet około 1% do 3% populacji cierpi na jedną z odmian tego zaburzenia.

Dolegliwości zwykle pojawiają się w drugiej lub w trzeciej dekadzie życia.

W Polsce nadpotliwość nie jest uznawana za chorobę.

Przyczyny nadmiernej potliwości:

Fizjologiczne:

• gorący klimat, duża wilgotność powietrza
• wysiłek fizyczny
• emocje, stres
• spożywanie niektórych przypraw, mocnej kawy, herbaty, czekolady
  otyłość

Objawowe:

• zaburzenia hormonalne (nadczynność tarczycy, cukrzyca)
• choroby neurologiczne (np. zespół Rossa, zespół uszno-skroniowy, neuropatie)
• infekcje przebiegające z wysoką gorączką, gruźlica
• menopauza u kobiet i andropauza u mężczyzn
• niektóre nowotwory (np. guz nadnerczy – pheochromocytoma) przebiegające ze zwiększonym uwalnianiem katecholamin
• idiopatyczne (samoistne) – ok. 60%

Przed zabiegiem toksyną botulinową warto wyeliminować niektóre przyczyny.

Zabieg jest bardzo skuteczny wymaga jednak regularnego powtarzanie w odstępach mniej więcej 6 miesięcy.

Zauważono znaczne zmniejszenie dolegliwości przy regularnych zabiegach po okresie 2 – 3 lat.

Na chwilę obecną nie ma innej alternatywy do botoksu.

Nadpotliwość pach to nadmierne pocenie się w okolicach pach, które jest źródłem znacznego dyskomfortu dla osób cierpiących na ta dolegliwość.

Sytuacje stresowe, ważne wydarzenia, wyższa temperatura otoczenia mogą wywoływać wzmożoną potliwość, co prowadzi do ciągłego zawilgotnienia ubrania oraz nieprzyjemnego zapachu.

Często sama myśl o tym zjawisku jest źródłem stresu, co prowadzi do wzmożonego wydzielania potu, tak więc błędne koło się samo napędza.

Napotliwość pach – leczenie

Z pomocą przychodzi botox.  Toksyna botulinowa jest niezwykle skutecznym lekiem, pozwalającym przerwać nadmierne wydzielanie potu pod pachami.

Przed zabiegiem wykonuje się test Minora – dzięki temu można podawać botoks w sposób celowany, a więc bardziej bezpieczny.

Ostrzykiwanie okolic pach botoksem zaleca się pacjentom cierpiącym na nadmierną potliwość raz na 6 miesięcy – tyle utrzymuje się średnio działanie toksyny botulinowej.

Umów się na wizytę i przekonaj się, jak można łatwo pozbyć się uciążliwej dolegliwości.

Nadpotliwość pach nie musi być już problemem.

Botox pozwala obecnie na skutecznie leczenie nadpotliwości różnych okolic ciała: pach, dłoni i stóp.

Alternatywą do ostrzykiwania botoksem jest zastosowanie zabiegu radiofrekwencji mikroigłowej.

Urządzeniem, które się stosuje do tego zabiegu jest DeAgeEx

Aby zobaczyć opis metody, kliknij w ikonkę

Nadpotliwość pach

Jednym z warunków koniecznych do utrzymania homeostazy organizmu jest prawidłowa termoregulacja. Proces ten pozwala na utrzymanie prawidłowej temperatury ustroju chroniąc zarówno przed jego wyziębieniem jak i nadmiernym przegrzaniem. Jednym z podstawowych mechanizmów będących elementem regulacji ciepłoty ciała jest wydzielanie potu.

Pot jest wydzieliną gruczołów potowych, zlokalizowanych praktycznie na całym ciele. Jest to substancja złożona aż w 96% z wody. Pozostałe elementy wchodzące w jego skład to sól, oraz związki organiczne (na przykład tłuszcze, białka czy węglowodany). Dokładny udział poszczególnych związków chemicznych w tej wydzielinie jest zmienny i zależy od trybu pracy gruczołów potowych. Wyróżniamy dwa poziomy wydzielania. Pierwszy z nich, zwany okresowym, polega na pracy jedynie części gruczołów. W drugim zaś wszystkie one są aktywne. Ten tryb określany jest mianem stałego.

Pot to substancja bezbarwna, charakteryzująca się specyficznym, często nieprzyjemnym zapachem. Teorie na temat jego pochodzenia są różne. Jedna z nich mówi o tym, że woń potu pochodzi od produktów jego rozkładu. Ma za niego odpowiadać fizjologiczna skórna flora bakteryjna charakterystyczna dla każdego człowieka. Z kolei inna hipoteza opiera się na przekonaniu, że ten specyficzny zapach spowodowany jest przez feromony rozpuszczone
w pocie.

Jak już wspomniano wcześniej, gruczoły potowe rozmieszczone są w zasadzie na całym ciele. Wyjątkiem są okolice narządów płciowych. Największa ich ilość znajduje się w dołach pachowych. Stąd też problem nadpotliwości dotyczy przede wszystkim pach.

Około 5% gruczołów potowych wykazuje stałą aktywność wydzielniczą. Jednakże objętość potu wydzielana w stanie spoczynku organizmu jest praktycznie niezauważalna. Istnieją różnorodne czynniki nasilające ten proces. Należą do nich między innymi zwiększenie ciepłoty otoczenia, wysiłek fizyczny, a także stres.

Wydzielanie potu jest bardzo istotnym procesem dla utrzymania prawidłowej równowagi termicznej ciała. Poprzez proces jego parowania ze skóry dochodzi do jej chłodzenia, a co za tym idzie do obniżenia temperatury ciała. Jest to bardzo ważny mechanizm chroniący organizm przed przegrzaniem.

Co to jest nadpotliwość?

Mianem nadpotliwości określa się sytuację, w której organizm wydziela pot w ilości dużo większej niż konieczna do utrzymania prawidłowego stanu równowagi termicznej organizmu. Przyczyny jej występowania są różne. Najczęściej spotykaną postacią jest nadpotliwość idiopatyczna, czyli samoistna.

Doszukując się innych powodów nadmiernego wydzielania potu należy uświadomić sobie fakt, iż proces ten podlega ścisłemu wpływowi układu nerwowemu oraz regulacji hormonalnej. W związku z powyższym choroby z kręgu neurologicznego oraz endokrynologicznego, jak na przykład cukrzyca czy też nadczynność tarczycy, predysponują do wystąpienia nadpotliwości. Również choroby związane z podwyższeniem ciepłoty ciała (jak na przykład gorączka w przebiegu procesów infekcyjnych) mogą zwiększać wydzielanie potu.

Oprócz czynników chorobowych, nadpotliwość u niektórych osób jest uwarunkowana genetycznie. Przejawia się ona szczególnie w sytuacjach intensywnych przemian metabolicznych oraz przełomów hormonalnych, na przykład w okresie dojrzewania płciowego, czy też przekwitania.

Sposoby walki z nadpotliwością

Istnieje wiele sposobów radzenia sobie z nadpotliwością. Dobór odpowiedniej metody należy zindywidualizować i dostosować do stadium i stopnia nasilenia dolegliwości. U pacjentów w początkowej fazie, wystarczające okazują się standardowe metody. Istotnym sposobem przeciwdziałania nadmiernemu wydzielaniu potu jest dbanie o odpowiednią dietę i unikanie pokarmów pobudzających ten proces. Należą do nich przede wszystkim pikantne przyprawy, mocna kawa i herbata. Istotne jest również unikanie alkoholu.

Kluczowe jest oczywiście codzienne dbanie o higienę osobistą i używanie dezodorantu
z antyperspirantem. W przypadku nieskuteczności zwykłych preparatów, należy zastosować dostępne w aptekach antyperspiranty zawierające chlorek glinu. W takim przypadku jednorazowa aplikacja pozwala na utrzymanie efektu przez 3 do 5 dni.

Jednakże niejednokrotnie powyższe metody okazują się niewystarczająco skuteczne.
W takich sytuacjach z pomocą przychodzi medycyna estetyczna. Jedną z możliwości oferowaną przez nią jest zabieg z wykorzystaniem botoksu, czyli toksyny botulinowej. Substancja ta, zwana inaczej jadem kiełbasianym, wytwarzana jest przez bakterie z rodzaju Clostridium Botulinum.

Zatrucie tą toksyną jest bardzo niebezpieczne, gdyż prowadzi do porażenia mięśni, w tym tych opowiadających za oddychanie, i niejednokrotnie kończy się śmiercią. Mechanizm jej działania polega na blokowaniu przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego w tak zwanej płytce ruchowej, czyli połączeniu nerwowo-mięśniowym. Wiąże się ona z receptorem acetylocholiny blokując jej przyłączanie, co uniemożliwia zainicjowanie skurczu mięśnia. Jednakże do wyżej opisanej sytuacji dochodzi w przypadku dostania się jadu kiełbasianego do krwioobiegu.

Precyzyjna aplikacja botoksu, jaką przeprowadza się w medycynie estetycznej warunkuje całkowite bezpieczeństwo zabiegu. Procedura jest również całkowicie bezbolesna, dzięki czemu nie ma konieczności hospitalizacji, znieczulenia, ani opieki anestezjologicznej. Dzięki wyżej opisanemu mechanizmowi dochodzi do zablokowania wydzielania potu. Efekt utrzymuje się przez ok. 6 miesięcy, ale po 3 latach regularnych zabiegów ulega on utrwaleniu. Inną metodą skuteczną w walce z nadpotliwością jest radiofrekwencja mikroigłowa.

Mechanizm jej działania polega na synergii dwóch metod – mikronakłuć oraz bodźca termicznego generowanego przez falę radiową. Dzięki temu dochodzi do zniszczenia części gruczołów potowych w dołach pachowych, a co za tym idzie, zmniejszenia wydzielania potu. Rezultat tej metody jest trwalszy niż w przypadku botoksu.

Przy nadpotliwości pach mamy do wyboru 3 metody leczenia:

1. Botox
2. Radiofrekwencja mikroigłowa
3. Laserowe usuwanie gruczołów potowych – trwały efekt